«…επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον»
Λουκ. ε’ 5
Kατάκοποι ήταν οι ψαράδες της Γεννησαρέτ. Όλη τη νύχτα είχαν ψαρέψει και τα δυο πλοιάριά τους έμεναν τελείως άδεια. Τίποτα δεν είχαν πιάσει. Ο κόπος τους πήγε άδικος, χαμένος. Κατάκοποι ακόμη, γιατί είχαν κι από το πρωί κουραστεί να τακτοποιήσουν και τα σύνεργά τους.
Αλλά τίποτα από αυτά δεν εμπόδισε τον Πέτρο να δεχτεί πρόθυμα τον Κύριο στο πλοίο του και να σταθεί ν’ ακούσει προσεχτικά τη διδασκαλία Του.
Αυτό όμως που του ζητάει τώρα ο Κύριος του φαίνεται πολύ παράξενο.
– Φέρε το πλοίο σου πάλι στα βαθιά νερά της λίμνης και ρίξτε τα δίχτυα σας, για να πιάσετε ψάρια, προστάζει ο Διδάσκαλος.
Και ο αρχάριος μαθητής του θείου λόγου εκφράζει την απορία του, το δισταγμό του:
– Κύριε, όλη τη νύχτα ψαρεύαμε, χωρίς τίποτα να πιάσουμε…
Δεν στέκεται όμως στο δισταγμό. Δεν προχωρεί στην άρνηση. Όχι. Αποφασιστικά, πρόθυμα, με λόγια που εκφράζουν όλο το σεβασμό του προς το πρόσωπο του Κυρίου που προστάζει, εκδηλώνει ο Πέτρος την υπακοή του: «…επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον».
– Δεν θα σου αρνηθώ Κύριε, αυτό που ζητάς. Θα ρίξω το δίχτυ στα βαθιά κι ας ξέρω ότι ήταν πιο φυσικό να είχαμε επιτυχία χθες τη νύχτα που ψαρεύαμε παραλιακά, παρά τώρα στα βαθιά και με τον ήλιο ψηλά.
Θα το ρίξω Κύριε, το δίχτυ. Για χάρη δική Σου δεν υπολογίζω καινούργιους κόπους, έστω κι αν, βασισμένος πάνω στην πείρα μου, νομίζω ότι θα είναι κι αυτοί χαμένοι.
Και το ρίχνει το δίχτυ ο Πέτρος. Υ π α κ ο ύ ε ι.
Και το αποτέλεσμα; Ε κ π λ η κ τ ι κ ό!
Θαύμα πρωτοφανές!
Τα δίκτυα από το υπερβολικό πλήθος των ψαριών που έπιασαν, σχίζονταν. Έκανε λοιπόν η συντροφιά του Πέτρου νεύματα στους άλλους συντρόφους τους – τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη – που είχαν μείνει στην παραλία, να ‘ρθουν να τους βοηθήσουν.
Εκείνοι έσπευσαν. Και γέμισαν και τα δύο ψαροκάικα με τόσο βάρος ψαριών, ώστε να κινδυνεύουν να βουλιάξουν.
Τόση ευλογία! Και γιατί; Γιατί υπάκουσε ο Πέτρος στην προσταγή του Κυρίου.
Η υπακοή στον Κύριο είχε σαν επακόλουθο την ευλογία Του.
Άραγε εσύ έχεις γευθεί την ευλογία αυτή που σύρει πίσω της η υπακοή;
Θα ΄χεις ακούσει να λένε οι άνθρωποι που ΄χουν πείρα της ζωής: «Για ν’ ακούσω τον πατέρα μου ή την μητέρα μου ή τον δάσκαλό μου σώθηκα από την τάδε δύσκολη περίσταση…ή βρήκα την επιτυχία…ή γλίτωσα από κάποιο φοβερό κακό».
Οι νέοι που δεν έχουν θησαυρίσει δική τους πείρα, έχουν απόλυτη ανάγκη από ένα σοφό και έμπειρο οδηγό. Από ένα πλοηγό, για να περάσουν από τους σκόπελους και τους υφάλους της ζωής.
Χρειάζεται να μάθουν να αποφεύγουν τον ύπουλο κίνδυνο. Παγίδες και νάρκες είναι στημένες από κρυφούς εχθρούς της νεότητας. Από ανθρώπους που διαστρέφουν την αλήθεια και παρουσιάζουν το σκοτάδι φως και την ημέρα νύχτα. Να μάθουν ότι δεν λείπουν και κόλακες υστερόβουλοι, που προσπαθούν να κάνουν τον νέο αεροφούσκωτο, για να τον χρησιμοποιούν στα πανούργα σχέδιά τους.
Ναι. Έχει ανάγκη από στήριγμα ο νέος. Του χρειάζεται ένα ανώτερο κύρος. Και ακόμη περισσότερο. Έχει απόλυτη ανάγκη από το θείο κύρος. Τότε και μόνο τότε έχει το μοναδικό, τον αλάθητο οδηγό. Και όταν πειθαρχεί σ’ αυτόν, δεν φοβάται τίποτε. Τότε ο εύθραυστος σαν καλάμι νέος, στερεωμένος στη θεία δύναμη και ευλογία γίνεται δένδρο ασάλευτο. Γίνεται πύργος. Γίνεται κάστρο.
Ο νέος που υπακούει στο νόμο του Θεού και όταν ακόμη βρεθεί μέσα σε καμίνι από πειρασμούς και δοκιμασίες, αισθάνεται ότι ζει μέσα στη δροσερή ατμόσφαιρα, που διαχύνει η αύρα του Αγίου Πνεύματος.
«…επί δε τω ρήματί σου χάλασω το δίκτυον».
Ίσως και σε σένα , όπως τότε και στον Πέτρο, που μόλις βρισκόταν στην αρχή της γνωριμίας του με τον Κύριο να σου φαίνονται μερικές εντολές του Θεού όχι και τόσο απαραίτητες. Βαριές ίσως, κουραστικές…
Και τα τόσα «ου» και «μη» που συναντάς στις θείες απαγορεύσεις ίσως να τα βρίσκεις υπερβολικά, ίσως και παράλογα..
Όμως πες και συ αποφασιστικά με τον Απόστολο Πέτρο:
– «επί τω ρήματί σου» θα κάνω Κύριε αυτό που μου ζητάς. Και τότε θα μείνεις έκπληκτος. Ούτε καν θα μπορείς να φανταστείς την ευλογία που θα ελκύσει η υπακοή σου.
Θα γνωρίσεις «τας οδούς τας ευθείας», που οδηγούν ασφαλώς στην επιτυχία της σπουδής και του επαγγέλματος.
Αλλά και θα απολαύσεις και άλλα αγαθά ανώτερα. Πιο πνευματικά.
Θα ζεις κυριολεκτικά μέσα στα θεία δώρα.
Στα πολυπόθητα δώρα της χαράς και της ειρήνης.