Με σύνθημα μας «Πορεία προς τον ουρανό” αξιωθήκαμε και φέτος, με τη βοήθεια του Θεού, να περάσουμε ακόμα ένα καλοκαίρι στον «επίγειο παράδεισο» των κατασκηνώσεων της Χριστιανικής Ένωσης Καβάλας, στην Νέα Ηρακλείτσα Καβάλας. Μετά τις κατασκηνωτικές περιόδους των Χριστιανικών Μαθητικών Ομάδων, έλαβε χώρα και φέτος το κατασκηνωτικό τετραήμερο των φοιτητών από τις 21 έως τις 24 Αυγούστου.
Κατά την διάρκεια του φοιτητικού είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε και να συμμετάσχουμε σε 3 ομιλίες-συζητήσεις. Ο κύκλος των ομιλιών άνοιξε με πρώτο καλεσμένο τον πρωτοσύγκελο της Μητρόπολης Ξάνθης, αρχιμανδρίτη π.Σωφρόνιο Γκουτζίνη με θέμα “Εκκλησία και Πολιτική”. Δεύτερος καλεσμένος ομιλητής ήταν ο φυσικός και διδάκτωρ της Θεολογίας κ.Πέτρος Παναγιωτόπουλος με θέμα “Διάλογος της Εκκλησίας με τη σύγχρονη επιστήμη”. Τέλος , την Κυριακή το απόγευμα υποδεχθήκαμε τον επίκουρο καθηγητή του τμήματος βιολογίας του Α.Π.Θ. κ. Παντερή Εμμανουήλ σε μια ομιλία-συζήτηση με θέμα “Θεωρία της εξέλιξης και χριστιανική πίστη”.
Για 4 μέρες, 30 περίπου άτομα, απολαύσαμε την ομορφιά της φύσης, των πνευματικών και λατρευτικών ευκαιριών, χαλαρώσαμε, επικοινωνήσαμε, αποφορτιστήκαμε, παίξαμε, ξαναμαζευτήκαμε μετά τις υποχρεώσεις του χειμώνα. Ξεφύγαμε από την απρόσωπη καθημερινότητα, ανακτήσαμε δυνάμεις σωματικές και πνευματικές και πήραμε μια μικρή γεύση πνευματικής συμβίωσης.
Θύματα της εκάστοτε συνήθειας, χανόμαστε μέσα στις τάσεις του σήμερα και η επιστροφή στους κατασκηνωτικούς ρυθμούς «σοκάρει» ευχάριστα. Υπενθυμίζει τον σκοπό και το νόημα της ύπαρξής μας, προσφέρει την απλότητα της ζωής που τόσο μας λείπει τον υπόλοιπο χρόνο μέσα στις ατέλειωτες μέριμνες του κόσμου αυτού. Πόσο διαφορετική η ζωή μας εκεί μέσα; Πόσοι δεν έχουμε ευχηθεί να κρατούσε περισσότερο; Γιατί να μην μπορεί να είναι έτσι και η καθημερινή μας ζωή;
Και κάπως έτσι την αποχαιρετούμε και φέτος πάντα με την ίδια ελπίδα να περάσει ο χρόνος γοργά και να ξημερώσει η μέρα που θα βρεθούμε και πάλι εκεί. Εκεί που η καρδιά ξαναχτυπά δυνατά στον ίδιο ρυθμό. Ανηφορίζουμε για την σκηνή και αφήνουμε πίσω μας την πανέμορφη θέα. Στο μυαλό μας οι στίχοι που λίγο πριν τραγουδούσαμε όλοι μαζί : «Κάνε η αγάπη να διώξει το μίσος, κάνε τον ουρανό γαλάζιο ξανά…» Κατασκήνωση και του χρόνου!
Κλεάνθης Νιζάμης
