” ἐν ἑνὶ πνεύματι, μιᾷ ψυχῇ συναθλοῦντες τῇ πίστει τοῦ εὐαγγελίου “
(Φιλ. α΄ 27)
Ο ΘΕΟΣ δὲν ἀρέσκεται στοὺς ἀριθμούς. Ἰδιαίτερα ὁ Χριστιανισμὸς στὴν ποσοτικὴ ὑπεροχὴ ἀντι- τάσσει τὴν ποιοτική. Λίγοι ἢ πολλοὶ οἱ Χριστιανοὶ εἶναι ἀδιάφορο. Σημασία ἔχει ἂν συνειδητοποιοῦν τὴν κλήση τους καὶ ἐκπληρώνουν τὴν ἀποστολή τους. Καὶ τὸ πιὸ σπουδαῖο εἶναι, ἂν οἱ Χριστιανοί, ἄτομα ἢ ὁμάδες, ἀποτελοῦν ἕνα σῶμα, ἀδιάσπαστα ἑνωμένο μὲ τὴν κεφαλή, τὸν Χριστό.
Ἑπομένως στὸν Χριστιανισμὸ δὲν κάνουμε λόγο γιὰ ἀριθμούς. Οἱ Χριστιανοὶ δὲν ἀποτελοῦν ἕνα ἀριθμὸ μεγάλο ἢ μικρό. Στὴν οὐσία εἶναι -πρέπει νὰ εἶναι- ἕνα σῶμα, μιὰ ψυχή, μιὰ καρδιά. Καὶ αὐτὸ ὑπῆρξε τὸ πιὸ μεγάλο θαῦμα στὴν ἱστορία τῆς πίστεως, ποὺ τὸ ἔζησε τόσο δυνατὰ ἡ πρωτοχριστιανικὴ Ἐκκλησία. Οἱ Πρά- ξεις τῶν Ἀποστόλων μᾶς διηγοῦνται ἁπλᾶ, ἀλλὰ καὶ πειστικὰ τὸ μεγαλεῖο αὐτὸ τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης: «Τοῦ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ μία, καὶ οὐδὲ εἷς τι τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι» (δ´ 32). Πλῆθος οἱ πιστοί, ἀλλὰ τὸ βάρος δὲν πέφτει στὸ πλῆθος. Πέφτει στὴν μιὰ καρδιὰ καὶ στὴν μιὰ ψυχή. Πολλὰ σώματα, ἀλλὰ μέσα στὰ πολλὰ καὶ ποικίλα σώματα, στοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ διάφορες φυλὲς καὶ γλῶσσες, μὲ τὴ διαφορετικὴ νοοτροπία καὶ τὶς διαφορετικὲς συνήθειες, χτυποῦσε μιὰ καρδιά.
Ὑπάρχει πιὸ μεγάλο θαῦμα ἀπὸ αὐτό; Ἑνότητα ποὺ προϋποθέτει ἑνοποίηση ψυχῶν, σκοπῶν καὶ ἐπιδιώξε- ων. Δὲν εἶναι ἐξωτερικὴ συγκόλληση. Εἶναι ἐσωτερικὴ ταύτιση. Δὲν τοὺς ἑνώνει τὸ κοινὸ συμφέρον. Τοὺς ἑνώνει ἡ κοινὴ πίστη, ἡ ἴδια ἀγάπη, ποὺ παραμερίζει ἰδιορρυθμίες καὶ ἐγωισμούς. Τοὺς ἑνώνει ἀδιάσπαστα ὁ Χριστός. Ἡ ἑνότητα ἔρχεται ὡς φυσικὴ συνέπεια τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀγάπης τους. Ἑνώθηκαν ἀληθινὰ μὲ τὸν Χριστό, γι᾽ αὐτὸ καὶ ἑνώθηκαν καὶ μεταξύ τους. Αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικὴ ἑνότητα, ἑνότητα ποὺ σφυρηλατεῖ ὁ Χριστός.
Ὑπάρχουν ἀσφαλῶς πολλὲς ἑνώσεις ποὺ ὅμως δὲν ἀποτελοῦν καὶ ἑνότητα. Δὲν ἔχουν ἑνότητα. Τὸ κοπάδι, ἡ ἀγέλη φαίνονται νὰ συγκροτοῦν ἕνα ὁμοιόμορφο σύνολο. Θὰ μπορούσαμε ἴσως νὰ ποῦμε, πὼς ἀποτελοῦν μιὰ ἕνωση. Δὲν ἔχουν ὅμως ἑνότητα. Ὁ σύνδεσμός τους εἶναι ἐξωτερικός. Δὲν εἶναι ἐσωτερικός, ψυχικός. Γι᾽ αὐτὸ καὶ μόλις λείψει ἡ ὑλικὴ ἐπιδίωξη, μόλις συγκρουσθοῦν οἱ ἐγω- ισμοί, τὸ συμφέρον, ἡ ἀγέλη διαλύεται.
Ἡ ἑνότητα ποὺ σφυρηλατεῖ ὁ Χριστὸς βρίσκεται στὴν ἀντίπερα ὄχθη. Στὸ πλῆθος μὲ τὶς διαφορετικὲς ἐπιδιώξεις ἀντιπαρατάσσεται ἡ ἐσωτερικὴ ἑνότητα. Πλῆθος οἱ πιστεύσαντες, ἀλλὰ στὸ πλῆθος ἐκεῖνο δὲν ὑπῆρχε οὔτε ἕνας μὲ ἰδιοτελεῖς σκοπούς. Καὶ ἦταν ἑπόμενο. Ἡ μιὰ καρδιὰ ἐμπνέει τοὺς ἴδιους πόθους καὶ τὶς ἴδιες ἐπιδιώξεις.
Αὐτὴ τὴν μεγάλη ἀλήθεια τὴν παρουσιάζει μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ σώματος ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ὅπως τὸ ἀνθρώπινο σῶμα εἶναι ἕνα καὶ ἔχει πολλὰ μέλη καὶ ὅλα τὰ μέλη ἀποτελοῦν ἕνα σῶμα, ἔτσι καὶ ὁ Χριστὸς μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς πιστοὺς εἶναι ἕνα σῶμα πνευμα- τικό (Α´ Κορινθ. ιβ´ 12). Πολλὰ μέλη ἕνα σῶμα. Δὲν νοοῦνται στὸν Χριστιανισμό, στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, μέλη «ἀνεξαρτητοποιημένα», ποὺ κινοῦνται καὶ ἐνεργοῦν ἔξω ἀπὸ τὸ σῶμα ἢ καὶ ἀντίθετα ἀπὸ τὸ σῶμα. Τὰ μέλη, ὅπως οἱ αἱρετικοί, ποὺ ἀποκόπτονται ἀπὸ τὸ σῶμα, νεκρώνονται. Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνα ποὺ μένουν στὸ σῶμα, ὅμως ἐνερ- γοῦν ἀντίθετα ἀπὸ τὸ σῶμα, δὲν εἶναι μέλη. Ὅλα τὰ ὑγιῆ μέλη τοῦ σώματος ἔχουν ἐσωτερικὸ σύνδεσμο. Συνερ- γάζονται ἁρμονικὰ καὶ ἀλληλοβοη- θοῦνται. Γι᾽ αὐτὸ «εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη, εἴτε δοξάζε- ται ἓν μέλος, συγχαίρει πάντα τὰ μέλη» (ιβ´ 26). Ὁ πόνος ἢ ἡ χαρὰ ἑνὸς μέλους, εἶναι πόνος καὶ χαρὰ ὁλόκληρου τοῦ σώματος. Αὐτὴ εἶναι ἡ ὑγιής, ἡ φυσικὴ κατάσταση τοῦ σώματος. Ἂν δὲν συμβαίνει αὐτό, τότε ἔχουμε κατάσταση ἄρρωστη ποὺ μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει στὴ νέκρωση. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς Χριστιανούς, ποὺ εἶναι μέλη τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἀλληλέγγυοι μὲ ὅ,τι γίνεται στὸ ὅλο σῶμα; Συμπάσχουν καὶ συγχαίρουν μὲ τοὺς ἀδελφούς τους; Αἰσθάνονται τὸν πόνο, τὸ πρόβλημα, τὴν θλίψη τοῦ πλησίον ὡς δικά τους. Χαίρονται στὶς ἐπιτυχίες τους, στὴν πρόοδό τους; Τὶς βλέπουν ὡς δικές τους καὶ τὶς ἀπολαμβάνουν σὰν νὰ συνέβαιναν σ᾽ αὐτούς; Τότε οἱ Χριστιανοὶ δὲν εἶναι λίγοι ἢ πολλοί. Εἶναι ἕνας, γιατὶ ὑπάρχει μιὰ καρδιά, μιὰ ψυχή, ἕνα σῶμα, μὲ μιὰ κεφαλή, τὸν Χριστό. Προχωροῦμε πάντοτε «ἐν ἑνὶ πνεύματι, μιᾷ ψυχῇ συναθλοῦντες» (Φιλιπ. α΄ 27).
Ὀρθόδοξον Χριστιανικὸν Περιοδικόν «ΖΩΗ»
