Ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη, καθ’ αὑτήν, προφανῶς δὲν ἔχει ὅρια· ὁ ὁρίζοντάς της εὐρύνεται, ὅταν καὶ ὅσο ἡ ἐπιστήμη προχωρεῖ. Ἡ ἐπιστήμη χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ἀντικειμενικότητα τῆς ἐπιστημονικῆς μεθόδου, τὴν πανανθρώπινη συμμετοχὴ καὶ τὴ χρήση της στὶς τεχνολογικὲς ἐφαρμογὲς γιὰ νέα ἀγαθὰ καὶ γιὰ τὴν ἐπίλυση τῶν προβλημάτων τῆς κοινωνίας. Ἔτσι, τὰ πάντα σήμερα προσπαθοῦν νὰ εἶναι ἐπιστημονικά – τὰ πάντα, ὅμως, ΔΕΝ εἶναι ἐπιστημονικά. Οὔτε ἀκόμη καὶ οἱ ἐπιστημονικὲς θεωρίες διαρκοῦν γιὰ πάντα. Δὲν ἀντιτίθεται ἡ σημερινὴ κοινωνία στὴν ἐπιστήμη, πολλοί, ὅμως, συνάνθρωποί μας ἀντιτίθενται σὲ μιὰ τεχνολογικὴ ζωὴ καὶ θεωροῦν ὅτι ἡ ἐπιστήμη δὲν εἶναι ὁ μόνος δρόμος πρὸς τὴ γνώση. Φοβοῦνται, ὡς ἄκρως ἐπικίνδυνη, μιὰ κοινωνία ποὺ θὰ βρίσκεται κάτω ἀπὸ τὸν ἔλεγχο τῆς ἐπιστήμης.
Του ΛΟΥΚΑ Γ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ
Ἀκαδημαϊκού
Διαβάστε όλο το άρθρο κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο
H epagogikh kai h olistikh perigrafh toy fysikou kosmou
Από το περιοδικό “Ακτίνες”
