Mία ενδιαφέρουσα κινηματογραφική ταινία προβάλλεται το τελευταίο διάστημα στις αἴθουσες τῶν κινηματογράφων. Τίτλος της εἶναι «Η τελευταία συνεδρία τοῦ Φρόιντ». Αντιγράφομε τὴν ὑπόθεσι ἀπὸ τὸ διαδίκτυο: «Λονδίνο, 1939. Ο κόσμος βρίσκεται στο χείλος τοῦ πολέμου. Ὁ Σίγκμουντ Φρόϊντ ἔχει

Τεχνητὴ Νοημοσύνη εἶναι ἡ ἱκανότητα ποὺ ἔχει ἕνας ἠλεκτρονικὸς ὑπολογιστὴς ἢ ἕνα ρομπὸτ ποὺ ἐλέγχεται ἀπὸ ἕναν ἠλεκτρονικὸ ὑπολογιστὴ νὰ πραγματοποιεῖ συνήθεις διεργασίες ποὺ ἐκτελοῦν νοήμονα ὄντα. Ὅταν ἀναφερόμαστε στὸν ἄνθρωπο, τέτοιες διεργασίες εἶναι ἡ δυνατότητα νὰ μαθαίνει, νὰ β

Γιὰ νὰ κατανοήσουμε τὴν παγκοσμιοποίηση, ἡ βασικὴ εἰκόνα ποὺ πρέπει νὰ ἔχουμε στὸ μυαλό μας εἶναι ὅτι ἡ παγκοσμιοποίηση περιοριζόταν καὶ περιορίζεται ἀπὸ τρεῖς βασικοὺς περιορισμούς: Ὁ πρῶτος περιορισμὸς ἀφορᾷ τὰ λεγόμενα “trade costs”, τὰ κόστη μεταφορᾶς τῶν  προϊόντων· ἦταν πάρα πολ

Ἀπὸ τὶς μελέτες του, τὸ 1704 ὁ Νεύτων προέβλεψε ὅτι τὸ τέλος τοῦ κόσμου –ὑπάρχει χειρόγραφό του πάνω σὲ αὐτό– θὰ εἶναι μεταξὺ 2060 καὶ 2070. Ὑπάρχουν βέβαια πάρα πολλοὶ ποὺ ἔχουν προβλέψει, κατά καιρούς, τὸ τέλος τοῦ κόσμου, ἀπὸ ἁγίους μέχρι τσαρλατάνους. Καὶ κανείς τους ὣς τώρα δὲν ἔ

Ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη, καθ’ αὑτήν, προφανῶς δὲν ἔχει ὅρια· ὁ ὁρίζοντάς της εὐρύνεται, ὅταν καὶ ὅσο ἡ ἐπιστήμη προχωρεῖ. Ἡ ἐπιστήμη χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ἀντικειμενικότητα τῆς ἐπιστημονικῆς μεθόδου, τὴν πανανθρώπινη συμμετοχὴ καὶ τὴ χρήση της στὶς τεχνολογικὲς ἐφαρμογὲς γιὰ νέα ἀγαθὰ κα

Κάθε γενεὰ ἀνθρώπων προσπαθεῖ νὰ δημιουργήσει μιὰ ἀντίληψη περὶ τοῦ κόσμου, μιὰ κοσμοθεωρία. Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ χρησιμοποιοῦνται οἱ γνώσεις μας περὶ τοῦ κόσμου καὶ ἡ λογική. Διαβάστε όλο το άρθρο κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο SYGXRONA PROBLHMATA KOSMOTHEORIAS 2023 b Από το περι

Ἡ συνδιάσκεψις τοῦ «Παγκοσμίου Οἰκονομικοῦ Φόρουμ» (WEF) στὸ Νταβὸς τῆς Ἑλβετίας τὸν παρελθόντα Ἰανουάριο προδιαγράφει τὸ ζοφερὸ μέλλον τῆς ἀνθρωπότητος. «Νταβὸς 2023: Ψηφιακὸ φακέλωμα, ἐγκεφαλικὰ ἐμφυτεύματα, ἀνήθικη προπαγάνδα. Ἡ φρικτὴ ἀτζέντα τοῦ Παγκόσμιου Οἰκονομικοῦ Φόρουμ». Δι

Υπάρχουν εξωγήινοι; Τὸ βέβαιον εἶναι ὅτι ὑπάρχει ἐνδιαφέρον γι’ «αὐτούς». Καί γράφουμε «αὐτούς», ἂν καί θεωρητικὰ μιλώντας– δὲν ξέρουμε ἂν θὰ εἶναι αὐτοί, ἤ/καὶ αὐτές (ἂν ὅλα ἔχουν κάτι ἀρσενικὸ ἤ/καὶ θηλυκὸ πάνω τους), ἢ αὐτά (ἂν δὲν ἔχουν ἀνάγκη φυλετικῆς ἀναπαραγωγῆς). Δὲν ξέρουμε

Της ΑΘΗΝΑΣ ΛΙΝΟΥ Καθηγήτριας Ἐπιδημιολογίας στὸ ΕΚΠΑ, Προέδρου τοῦ Ἰνστιτούτου Προληπτικῆς, Περιβαλλοντικῆς καὶ Ἐργασιακῆς Ἰατρικῆς Prolepsis Τὸ κείμενο δημοσιεύθηκε στὴν ἐφημερίδα Καθημερινή (9 Ὀκτωβρίου 2020, στὴ στήλη «Ἀπόψεις»), ἀναδημοσιεύεται δὲ ἐδῶ κατόπιν ἐπικοινωνίας μὲ τὴ δι